Areas

<h3>Растројства на спиење</h3>

ЈЗУ Универзитетска клиника за психијатрија , Скопје

Title

Растројство на спиење

Инфекции на респираторен тракт

Уринарни инфекции

Инфекции

Ментално здравје кај деца и адолесценти

Депресија и анксиозни растројства

Несоница

Ментално здравје кај деца и адолесценти OLD

Психијатрија

Зависности/адиктологија

ОД ВАШИТЕ КОЛЕГИ ЗА ВАС

ТЕРАПЕВТСКИ ВОДИЧИ

Корисни алатки  за вас и вашите пациенти

Настани и вебинари

Растројства од употреба на психоактивни супстанции/ бихејвиорална зависност

Деменции

Епилепсии

Неврологија

СДУТ/БПХ

Урологија

Хематологија и онкологија

Дерматовенерологија

Терапевтска област: Инфекции

Грижата за сопственото здравје претставува актуелен глобален тренд. Во согласност со дефиницијата дадена од СЗО (WHO, 2009), самогрижата е способност на поединците, семејствата и на заедниците да промовираат здравје, да спречуваат болести, да го одржуваат здравјето и да се справат со болести и со попречености, со или без поддршка од давател на здравствена заштита/услуга.Самогрижата вклучува неколку различни сегменти и е одговорност на секоја индивидуа во насока на грижа за личното здравје. Во тој континуум на самогрижа примарно значење има препознавањето на потребата од практикување здрав животен стил и од превенција на болестите, што во основа се заснова на соодветна здравствена писменост на населението, вклучувајќи ги и добрата хигиена и здравите животни навики.Потоа следува одговорно самодијагностицирање и самолекување кај поблагите здравствени проблеми и кај хроничните и повторливи состојби, но и поддржано управување и споделена грижа со здравствен професионалец, со цел ефикасно менаџирање на состојбата. Јасната граница меѓу она што претставува самогрижа и она што, од друга страна, претставува исклучиво медицинска грижа е поместена кога се во прашање одредени акутни состојби, каде што, до одреден степен, споделената грижа може да резултира со ефикасен третман. На крајот на овој континуум се сериозните состојби, кои се исклучиво лекарска одговорност и грижа.Како еден од главните сегменти на самогрижата е самолекувањето. Тоа подразбира употреба на одобрени лекови што се издаваат без лекарски рецепт (ОТЦ-лекови), кои имаат утврден квалитет, докажана ефикасност и широк безбедносен профил, ниска фреквенција и тежина на евентуалните несакани ефекти и добропознати индикации за пациентите. Тие се наменети за самодијагностицирани, поблаги состојби на иницијатива и на одговорност на индивидуата или за самоадминистрација од пациентот по препорака од лекар при хронични состојби, повторливи дијагнози или при симптоми (WHO, 2000).Како потврда за сѐ поголемата свесност на населението за спроведување самогрижа и самолекување се податоците што укажуваат дека во Европа во 2019 год. биле продадени 9,7 милијарди пакувања на ОТЦ-лекови и 1 милијарда пакувања на витамини и на минерали, за да се третираат поблагите состојби и/или за да се подобри општата добросостојба (AESGP, 2019). Сепак, мора да се истакне дека самолекувањето подразбира добро информиран, здравствено едуциран и одговорен потрошувач/пациент, кој ги добива потребните медицински информации од веродостојни извори и кој може да ги препознае ситуациите во кои може самостојно да управува со своето здравје, како и оние кога е потребно да се консултира со лекар или со фармацевт.Во согласност со годишниот европски извештај за растот на пазарот со ОТЦ-лекови (Tisman, 2019), категоријата на производи наменети за настинка, кашлица и за грип е најчесто користена од пациентите и оваа група производи од година во година покажува континуиран раст во потрошувачката. Како најголем двигатели на овој тренд во продажбата се смета развојот на нови, иновативни формулации, како на пример дозирани форми, екстензии на одредена линија на производи, како и формулации на комбинирани производи.

НАСТИНКА И ГРИП

Промовирање на безбедно и  ефикасно самолекување

Настинка и грип

ВИТАМИНИ, МИНЕРАЛИ И ДОДАТОЦИ ВО ИСХРАНА

  Multi essence

Соодветна суплементација за одржување на нормален имунолошки одговор

Витамини и минерали

ПЕДИЈАТРИЈА

Влијание на ДХА на психомоторниот развој во рана возраст

Грижата за детето започнува  од првиот ден – најчести предизвици  и нивно менаџирање

Педијатрија

Офталмологија

Настани и вебинар

Citicoline во невропротекција

Контрацепција

Гинекологија

Пробиотици

Гастро-ентерохепатологија

Дијабет

Дислипидемии 

Ендокринологија

Дислипидемии

Тромбоемболии

Хипертензија 

Аритмии

Коронарен синдром

Кардиологија

БОЛКА

Болка

Акутните и хроничните болести на респираторниот систем се едни од најчестите болести кај луѓето, а нивната дијагностика и лекувањето, каузално и/или симптоматско, се едни од најважните области во клиничката медицина. Голем број респираторни болести се карактеризираат со секреција на вискозниот спутум во дишните патишта и со негово отежнато искашлување, па примената на агенси кои ја намалуваат вискозноста на спутумот значајно влијае врз нивниот тек и траење. Од друга страна, во патогенезата на повеќето респираторни болести важно место имаат оксидативниот стрес и инфламаторните промени на дишното стебло, па примената на агенси со антиоксидативно и антиинфламаторно дејство, исто така, има значајно влијание врз текот на овие болести и врз квалитетот на живот на болните. Се разбира дека во примената на лековите со мукоактивно, антиинфламаторно и со антиоксидативно дејство голема улога има нивниот безбедносен профил, односно зачестеноста и степенот на тежина на несаканите ефекти што можат да се јават при нивната примена.

ПУЛМО-АЛЕРГОЛОГИЈА

Фовелид кај респираторни инфекции

Пулмо-алергологија

Периферната артериска болест се дефинира како системска манифестација на генерализирaната атеросклероза со зафаќање на екстракоронарната циркулација, т.е. на артериите на екстремитетите, каротидните артерии и на реналните артерии.Честотата на болеста се зголемува кај повозрасната популација. Дијабетесот, пушењето, како и артериската хипертензија и дислипидемијата се фактори на ризик за појава на ПАБ. Имено, популацијата над 50-годишна возраст, со постоечки традиционален фактор на ризик, како и со постоење на повеќе фактори на ризик, е онаа популација кај којашто ја препознаваме и идентификуваме ПАБ.

ПЕРИФЕРНА АРТЕРИСКА БОЛЕСТ

Периферна артериска болест

НЕФРОЛОГИЈА

Забавување на прогресијата на ХБИ, Хипертензија и ХББ и Ефикасна и протективна фиксно дозна комбинација

Нефрологија

<h3>Артериска хипертензија</h3>

ЈЗУ Универзитетска клиника за кардиологија – Скопје

Артериската хипертензија (АХ) се дефинира според европските препораки за третман на артериската хипертензија од 2018 година, како систолнен крвен притисок (СКП) ≥ 140 mmHg и/или дијастолен крвен притисок (ДКП) ≥ 90 mmHg, измерен во лекарска ординација. АХ е комплексен клинички проблем со мултипли патофизиолошки механизми, кој афектира крвни садови и витални органи и има повеќе терапевтски можности. Со оглед на асимптоматската природа (кај одреден процент од хипертензивна популација), скринингот и дијагнозата на артериската хипертензија се од суштинско значење. Преваленцијата на артериската хипертензија кај нас и во светски рамки има тенденција на зголемување, тргнувајќи од фактот дека популацијата старее, но и дека стапката на лица со покачена телесна тежина се зголемува, а се проценува дека во 2025 година бројката на хипертензивни лица би била околу 1,5 милијарди. На глобално ниво артериската хипертензија е водечка причина за прерана смрт од исхемично срцево заболување и од мозочен инсулт.Проценката на кардиоваскуларниот ризик (КВР) кај хипертензивните пациенти е од големо значење за идентификација на високоризичните пациенти, како и за индивидуална стратификација на кардиоваскуларниот ризик при избирањето соодветен терапевтски пристап. Одредувањето на кардиоваскуларниот ризик кај лицето ни ја дава веројатноста за развој на кардиоваскуларно заболување (КВЗ) за одреден временски период. Артериската хипертензија ретко се јавува како изолиран ризик-фактор, најчесто е придружена од други ризик-фактори, како на пример дислипидемија и гликозна интолеранција/дијабет, кои значително го зголемуваат КВ-ризикот. Раната контрола на крвниот притисок и на другите кардиоваскуларни ризик-фактори треба да се интензивира, со цел намалување на КВ-случувањата.Третманот на артериската хипертензија опфаќа нефармаколошки и фармаколошки пристап и зависи од степенот на хипертензија, од кардиоваскуларниот ризик, од присуството на оштетување на органите поврзани со хипертензијата и од присуството на коморбидитети. Кај одредена група хипертензивни пациенти со резистентна форма на хипертензија, во терапевтскиот пристап може да се изведуваат одредени интервентни процедури (ренална денервација и барорецепторна стимулација). Времето потребно за да се постигне контрола на крвниот притисок е важен фактор, особено кај високоризичните пациенти. Изборот на антихипертензивен лек треба да се базира на ефикасноста во намалувањето на крвниот притисок и во намалувањето на КВ-случувањето на долг временски период. Прифаќањето на концептот на почетна терапија со комбинација од два лека има голем ефект врз брзината и врз ефикасноста на контролата на крвниот притисок. Во терапевтскиот пристап придобивката од третманот треба да е поголема од ризикот од антихипертензивниот третман. За да се подобри контролата на крвниот притисок, фокусот треба да се насочи спрема рана детекција и дијагноза на артериската хипертензија, навремена интервенција од аспект на третман, спрема идентифицирање високоризични хипертензивни лица, порана употреба на комбинирана терпија како почетен третман и спрема напори да се обезбеди придржување до препишаната терапија на долг временски рок.

thumbnail_shutterstock_666399415.jpg

Артериската хипертензија (АХ) се дефинира според европските препораки за третман на артериската хипертензија од 2018 година, како систолнен крвен притисок (СКП) ≥ 140 mmHg и/или дијастолен крвен притисок (ДКП) ≥ 90 mmHg, измерен во лекарска ординација. АХ е комплексен клинички проблем со мултипли патофизиолошки механизми, кој афектира крвни садови и витални органи и има повеќе терапевтски можности. Со оглед на асимптоматската природа (кај одреден процент од хипертензивна популација), скринингот и дијагнозата на артериската хипертензија се од суштинско значење. Преваленцијата на артериската хипертензија кај нас и во светски рамки има тенденција на зголемување, тргнувајќи од фактот дека популацијата старее, но и дека стапката на лица со покачена телесна тежина се зголемува, а се проценува дека во 2025 година бројката на хипертензивни лица би била околу 1,5 милијарди. На глобално ниво артериската хипертензија е водечка причина за прерана смрт од исхемично срцево заболување и од мозочен инсулт.Проценката на кардиоваскуларниот ризик (КВР) кај хипертензивните пациенти е од големо значење за идентификација на високоризичните пациенти, како и за индивидуална стратификација на кардиоваскуларниот ризик при избирањето соодветен терапевтски пристап. Одредувањето на кардиоваскуларниот ризик кај лицето ни ја дава веројатноста за развој на кардиоваскуларно заболување (КВЗ) за одреден временски период. Артериската хипертензија ретко се јавува како изолиран ризик-фактор, најчесто е придружена од други ризик-фактори, како на пример дислипидемија и гликозна интолеранција/дијабет, кои значително го зголемуваат КВ-ризикот. Раната контрола на крвниот притисок и на другите кардиоваскуларни ризик-фактори треба да се интензивира, со цел намалување на КВ-случувањата.Третманот на артериската хипертензија опфаќа нефармаколошки и фармаколошки пристап и зависи од степенот на хипертензија, од кардиоваскуларниот ризик, од присуството на оштетување на органите поврзани со хипертензијата и од присуството на коморбидитети. Кај одредена група хипертензивни пациенти со резистентна форма на хипертензија, во терапевтскиот пристап може да се изведуваат одредени интервентни процедури (ренална денервација и барорецепторна стимулација). Времето потребно за да се постигне контрола на крвниот притисок е важен фактор, особено кај високоризичните пациенти. Изборот на антихипертензивен лек треба да се базира на ефикасноста во намалувањето на крвниот притисок и во намалувањето на КВ-случувањето на долг временски период. Прифаќањето на концептот на почетна терапија со комбинација од два лека има голем ефект врз брзината и врз ефикасноста на контролата на крвниот притисок. Во терапевтскиот пристап придобивката од третманот треба да е поголема од ризикот од антихипертензивниот третман. За да се подобри контролата на крвниот притисок, фокусот треба да се насочи спрема рана детекција и дијагноза на артериската хипертензија, навремена интервенција од аспект на третман, спрема идентифицирање високоризични хипертензивни лица, порана употреба на комбинирана терпија како почетен третман и спрема напори да се обезбеди придржување до препишаната терапија на долг временски рок.

ХИПЕРТЕНЗИЈА

Артериска хипертензија 

thumbnail_CEO_address_single_news_mega-menu.jpg

CEO_address_single_news_mega-menu.jpg

Address of the CEO

thumbnail_research-and-development-menu.jpg

research-and-development-menu.jpg

Research and Development

THE TRAJCHE MUKAETOV FOUNDATION AWARDS 40 NEW SCHOLARSHIPS IN THE 2022/23 ACADEMIC YEAR

thumbnail_how-t-join-our-team-menu.jpg

how-t-join-our-team-menu.jpg

How to join our team 

thumbnail_corporate-contacts-menu.jpg

corporate-contacts-menu.jpg

Corporate contacts

large_Alkaloid_operating_results_for_January_June_2021_group_of_people_in_a_meeting_5a566bd279.jpg

medium_Alkaloid_operating_results_for_January_June_2021_group_of_people_in_a_meeting_5a566bd279.jpg

small_Alkaloid_operating_results_for_January_June_2021_group_of_people_in_a_meeting_5a566bd279.jpg

thumbnail_Alkaloid_operating_results_for_January_June_2021_group_of_people_in_a_meeting_5a566bd279.jpg

Alkaloid_operating_results_for_January_June_2021_group_of_people_in_a_meeting_5a566bd279.jpg