Инфекциите на уринарниот тракт (ИУТ) претставуваат инфламаторен одговор на епителот на уринарниот тракт (уротелиумот) спрема присутниот бактериски агенс. Уринарниот тракт е стерилен и секое присуство на бактерии во него, најчесто асцедентно внесени однадвор, може да доведе до интеракција со уротелот и до појава на уринарна инфекција. За да се случи ова, потребно е да се исполнат одредени предуслови од бактерискиот агенс (вирулентност, количина, т. е. број на уропатогени, и др.), но и од домаќинот (пад на имунитетот, присуство на малформации во УТ, коморбидитети и други ризик-фактори ), што ги поттикнува навлегувањето и асцедентното ширење на бактериите низ уринарниот тракт, како и нивниот премин низ уротелот.

Анализата на седиментот од урината ќе покаже присуство на леукоцити во урината (пиурија), како и присуство на бактерии (бактериурија). Последната квалитативно и квантитативно се потврдува со уринокултура.

Најчест причинител на ИУТ се групата на ентеробактерии (60 – 75 %), кои потекнуваат од цревната флора. Тука спаѓаат G-соевите, како што се E.coli, Klebsiella spp., Proteus spp., Pseudomonas spp. Serattia spp., a од соевите G+ застапени се E. faecalis и Staphylococcus saphrophyticus. E. coli е убедливо најчест причинител на ИТУ и нејзе ѝ се препишуваат 85 % од вонболничките и 50 % од болничките инфекции. Уропатогените, како што се Staphylococous epidermidis и Candida albicans, потекнуваат од вагиналната флора и од перинеалната кожа. Grardnerella vaginalis, Mycoplasma spp. и Ureaplasma urealythicum се поретки и главно ги има кај пациенти со акутна или со хронична катетеризација. Анаеробните бактерии (Bacteroides spp., Fusobacterium spp., Clostridium perfr.) се, исто така, ретки и ги има кај супуративните инфекции на УТ.

Уринарните инфекции претставуваат чест тип на инфекции во организмот и потребно е нивно навремено дијагностицирање и соодветна терапија. Се јавуваат кај мажи и кај жени од сите возрасни групи, а според интензитетот на симптомите и според можните последици, можат драстично да варираат – од лесни и краткотрајни до тешки и долготрајни, проследени со најразлични последици и компликации, а неретко и со летален исход.

Во зависност од локализацијата, поделени се на инфекции на долниот УТ (уретрити и цистити) и инфекции на горниот УТ (пиелонефрити). Во однос на присуството на анатомски и на функционални нарушувања на УТ, како и на коморбидитети и на други ризик-фактори кај носителите, ги делиме на две големи групи: некомплицирани и комплицирани ИУТ.